„Nie masz zatem ani chwalebniejszego, ani pożyteczniejszego powołania,   jako być użytym na ten koniec, do szczęścia, do oświecenia, do dobra duszy i ciała, a to nie jednego człowieka, ale całych miast, wsi i zgromadzeń...”   

                                   G. Piramowicz „Powinności nauczyciela”

       

             Grzegorz Piramowicz żył w latach 1735-1801. Był pedagogiem, działaczem oświatowym, pisarzem, księdzem, do czasu kasacji zakonu należał do jezuitów, później został  proboszczem w Kurowie  i Końskowoli. Wykładał  filozofię w kolegium jezuickim we Lwowie Sprawował funkcję sekretarza Komisji Edukacji Narodowej i Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Pracował m.in. nad opracowaniem programów, podręczników i organizacją szkół. Był wizytatorem, szczególnie interesował się pracą nauczycieli  i wnikliwie ich oceniał.

                  Nasza szkoła przyjęła imię księdza Grzegorza Piramowicza w 1973 roku. Pomimo licznych zmian w polskim systemie oświaty jego idee zawarte w traktacie "Powinności nauczyciela" są dla nas wciąż aktualne, stanowią krynicę, z której możemy czerpać, zgodnie z zamysłem autora, dobrą radę i praktyczne wskazówki.
Szczególnie bliskie są nam m.in.:

• rzeczowe i metodyczne przygotowanie,
• okazywanie  uczniom nie tylko w słowach i oświadczeniach, ale „bardziej w postępowaniu swojem szczerą ku nim (…) troskliwość, staranie o ich dobro (…),
• łączenie edukacji umysłowej z wychowaniem fizycznym: „praca z rozrywką na przemiany jest pewnym środkiem do utrzymania zdrowia. Dzieci nie mogą być zdrowe bez wesołości, bez rozrywek. Tak ich wiek, tak natura niesie.”
• stosowanie jako podstawowego środka pedagogicznego przekonywania, łagodności a nie kary: „ Pogłaskane, pochwalone dziecko uprzedzać jeszcze będzie rozkazy twoje (…)”.